Een potje schaken met Rarri Jackson

Al sinds ik klein was heb ik een fascinatie voor televisiepersoonlijkheden die een grote rol spelen in een programma, maar waarvan niemand echt weet wie ze zijn. Jan Papparazzi op de bank bij Jensen, JP van Lingo of Marlèneke en Bobientje uit Samson en Gert bijvoorbeeld. Figuren die een drijvende kracht zijn, als jurylid bepalen welke wending er wordt genomen of een programma kunnen maken of breken, maar waarvan het een raadsel blijft waarom diegene nou juist zo belangrijk is. Rarri Jackson is op het eerste gezicht ook zo iemand. In de jaren dat ik de jongens van ANBU uit Venlo in de gaten houd – tijdens liveshows, in deze reportage van Puna of in de documentaire die de NPO het afgelopen jaar over ze uitzond – is een ding glashelder geworden: niemand weet hoe Rarri er precies tussen past, maar wel dat hij met zijn stagedives en public service announcements veruit de beste energie brengt op de plekken waar hij z’n gezicht laat zien.

Wat we wel over hem weten, is dat hij uit Eindhoven komt, een onbegrijpelijk maar hilarisch fenomeen is op Instagram, een succesvolle merchandise-lijn heeft die voornamelijk bestaat uit een zelfontworpen Umbro-sporttenue, vorig jaar een van de meest wavy mixtapes van het jaar uitbracht en deze zomer tijdens Woo Hah! in de Lil Cube staat – het podium dat wij met Noisey tijdens het festival hosten.

Om al die redenen, en omdat hij in de intro van het nummer Soulja vertelt dat hij bewondering heeft voor de pionnen die als echte soldaten op hun doel af gaan, nodigde ik hem uit om de koning aller denksporten te spelen: schaak.

VICE: Doe je nou je best om intellectueel te kijken?
Rarri Jackson: Ik kan het niet helpen, dat gaat automatisch. Ben je competitief?
Nee, totaal niet. Misschien omdat ik op school slecht was in sport. Ik haatte de gymles, want ik stond altijd voor schut. En als je nooit wint, kun je maar beter tegen je verlies kunnen.

Weet je wie heel goed kan schaken? Nick, van Nick en Simon.
Ik heb al lang niks meer van ze gehoord, maar ze zijn wel jarenlang echt poppin’ geweest. Dat herinner ik me nog van de basisschool.

Als jij een Nick en Simon-achtig duo moest vormen, met wie zou je dat dan doen?
Mijn broertje. We kunnen die look goed aan, en we hebben dezelfde chemistry. Ik ben jammer genoeg nog nooit in Volendam geweest, ik ben eigenlijk altijd in het Zuiden gebleven. Ik heb wel vaak carnaval gevierd. Ik ging altijd verkleed als voetballer. Als Memphis Depay, en ik was ooit iemand uit het Marokkaanse elftal. Ik hoop dat iemand ooit als mij gaat, dan heb ik het gemaakt. Is dat jouw definitie van het maken?
Als iemand zich als jou verkleedt met carnaval, dan heb je gewonnen, ja.

Met welk schaakstuk identificeer jij jezelf het meest?
Met de pion. Ik sta in het leven als een soldaat die maar een ding wil: aan het einde van het veld komen. Dat staat voor mij voor succes. Wat is succes?
Ontspannen kunnen leven. Elke dag precies kunnen doen wat je wil. Helemaal vrij zijn. Dat klinkt moeilijker dan het is. Als ik om me heen kijk denk ik dat veel mensen op dat punt zouden kunnen zijn, maar het niet doorhebben. Als je een hele dag beweegt zonder tegenzin, of de tegenzin kunt negeren, ben je eigenlijk al waar je moet zijn. En wanneer heb je dan verloren?
Ik denk dat je verliest als geld de main focus in je leven is, simpelweg omdat je die race nooit kunt winnen. Je wil altijd meer, en dat kan niet. Zo word je nooit gelukkig. Dat hoor je een rapper niet vaak zeggen.
Ik identificeer me ook niet als rapper. Dat zeg ik heel eerlijk. Ik zie mezelf als artiest, hoe leeg dat ook klinkt. Ik maak muziek, ik rap en ik geef shows, maar ik maak ook weleens techno of house. Wat kan de koning ook alweer? Kan hij alles? Nee, die mag steeds maar een stapje. Ik denk dat je de koningin bedoelt, die mag overal heen.
Dat lijkt me ook moeilijk voor haar, zoveel keuze. Daarom voel ik me comfortabel als pion: rechtdoor op je doel af, zonder je af te laten leiden door alle opties in het leven hebt.

Welke opties heb je nog nodig om in 2019 te slagen als jonge artiest?
Talent, het internet en een persoonlijkheid waar mensen zich mee kunnen identificeren. Dan ben je set, en kun je zomaar heel ver komen.

Bijvoorbeeld op Woo Hah!.
Ja, gek. Ik wilde eigenlijk een kaartje kopen, toen hoorde ik dat ik op mocht treden. Het is wel echt een eer. Ik vind het ook een vette stap, vooral omdat ik bij jou nooit zeker weet hoe serieus je het allemaal aanpakt.
Ik denk dat veel mensen dat hebben, omdat ik bij alles wat ik doe lol heb. Daardoor lijken dingen snel een grap. Maar mijn muziek is geen grap. Ik ben geen grap alleen omdat ik altijd lach. Joost hoort vaak hetzelfde. Hij is een hele goede vriend, dus ik zie hoe hard hij werkt en hoe creatief de dingen zijn die hij doet – maar mensen zien dat niet altijd.

Schaken is een strategisch spel, zou je jezelf een strateeg noemen?
Ik denk het wel. Over alles wat ik doe is nagedacht, al lijkt het vaak niet zo. Eigenlijk zit het zo: als ik muziek wil maken, of een schilderij, ga ik het gewoon doen. Zonder eerst een moodboard te maken, vijf jaar te treuzelen of een wandeling te maken. Dat is mijn strategie. En als ik klaar ben zie ik wel of ik het op de goede manier heb gedaan. Zo heb ik het altijd gedaan. Je staat trouwens schaakmat.

Shit. Gefeliciteerd.
Ik ben blij, maar ik had het jou ook gegund. Falen doet me tegenwoordig helemaal niets meer. Proberen om iets nieuws te maken is altijd belangrijker dan winnen. Dat is maar goed ook, want in dit beroep is er niemand die aan een stuk door successen boekt. Bovendien: heb je wel echt gewonnen als je eerst een paar jaar lekker gaat, maar vervolgens wordt vergeten?

Wanneer had jij voor het laatst het gevoel dat je schaakmat stond?
Ik denk niet dat die dag er ooit is geweest en ik hoop ook niet dat-ie er snel aankomt. Op het moment dat je schaakmat staat is het onmogelijk om nog te winnen. Ik weet niet of dat bestaat in het echte leven. Maar je moet dat wel weten. Als je achttien bent, ben je zo in de war dat je al snel denkt dat anderen wel weten wat ze aan het doen zijn. Iedereen leeft ook z’n beste leven op social media. Als je Lil’ Kleine of 50 Cent volgt, vraag je jezelf constant af waarom je niet doet wat zij doen, maar je kunt jezelf niet meten aan iemands Z als jij nog maar bij A bent. Rarri Jackson staat dus op ons podium op Woo Hah!, en daar zijn hier nog een paar kaarten voor te krijgen. Treuzel niet!