Muziek

Ik dronk veel te veel milkshakes met Tommy Genesis

Tommy Genesis

Op een saaie avond, ergens in 2015, scrolde ik door de soundcloud-pagina van Awful Records. Dit label uit Atlanta vertegenwoordigt een enorme lijst aan rappers en alt-popartiesten, en ik kom hier wel vaker op terecht als ik niet kan slapen. Op die specifieke saaie avond in 2015 kwam ik uit bij de muziek van Tommy Genesis. Haar stem was betoverend, zacht en melodieus – zelfs als haar teksten een scherp randje hadden. “Why you fucking with me, why you fucking with me,” fluistert ze op Shepherd, voordat ze begint met rappen.

Een paar jaar nadat ik haar eerste nummers en mixtapes op SoundCloud vond, tekende ze een platendeal bij Downtown Records. Sindsdien is haar geluid vloeiender en emotioneler geworden. Soms heeft het bijna iets weg van r&b, en het volgende moment is het weer experimentele hiphop. Die vreemde mix van texturen bereikte een hoogtepunt op haar debuutalbum, Tommy Genesis, dat vorig jaar november uitkwam.

Videos by VICE

Tommy Genesis pictured in 2019 by Chloe Sheppard for Noisey

Maar het was niet alleen met haar muziek dat ze de aandacht van het publiek wist te trekken; haar muziekvideo’s hielpen ook. In de videoclip voor Execute ligt ze languit op stoffige treinrails en springt ze op auto’s in haar Timberlands. In een andere video, voor Tommy , krioelt ze naakt in een badkuip met een zilveren ketting om haar nek, als een soort rebelse zeemeermin. Een paar maanden geleden bracht ze God is Wild uit, een korte film waarin haar satanische alter-ego wordt herboren als heilige. Tommy Genesis is even creatief als inventief. Ze is seksueel en subtiel tegelijkertijd. Ze probeert grenzen niet te verleggen, maar laat de kijker slechts zien dat ze weet waar de grens ligt, en dat ze die kan overschrijden als ze dat zou willen.

Wanneer we afspreken bij The Diner in Londen, begroet ze me met een knuffel en proberen we te bedenken welke milkshakes we willen bestellen. We zijn allebei veganisten, dus Tommy gaat voor de vanilleshake met sojamelk en ik neem de milkshake met pindakaas en stukjes Oreo. In het uur dat daarop volgt, praten we over van alles – van beeldhouwwerken tot sciencefictionboeken en synesthesie. Wanneer ik te dicht bij haar persoonlijke leven kom (en bijvoorbeeld vraag naar haar leeftijd of waar in LA ze momenteel woont) antwoordt ze met een glimlach en wacht ze op de volgende vraag. Het is alsof ze zegt: “Prima dat je het vraagt, maar dat ga ik je niet vertellen.” Tegen de tijd dat we afscheid nemen, zit ik zo vol met milkshake dat ik bijna over m’n nek ga. Tommy zegt dat ik bij haar volgende show moet langskomen, dus dat beloof ik te doen. Daarna scheiden onze wegen. Buiten is het inmiddels donker, de suiker pompt door mijn aders. Dit is waar we het die avond over hebben gehad.

Tommy Genesis pictured in 2019 by Chloe Sheppard for Noisey

Noisey: Je trad gisteravond op in Londen. Hoe was dat?
Tommy Genesis: Ik heb nog nooit eerder een show gegeven waarbij zoveel mensen mijn teksten meeschreeuwden en alle nummers van het album kenden. Wanneer ik met God Sent begon, zong iedereen mee. Londen was er echt voor me. Ze waren er verdomme echt.

Vet. Wat vind je verder van de stad?
Ik vind Londen en Parijs leuk. Er gebeurt zoveel op het gebied van muziek en kunst – er is altijd wel een show die je kunt bezoeken. Toen we midden in Duitsland stonden, vroegen we ons daarentegen af wat we konden gaan doen. We konden niet eens taco’s vinden.

Ik heb het gevoel dat deze plek nogal een teleurstelling voor je zal zijn, omdat je zo gewend bent aan het eten in echte Amerikaanse diners.
Dat valt wel mee. Fun fact: ik ben echt overal allergisch voor. Ik vind het wel leuk om te koken. Ik maak vaak Indiaas eten, of pastasalades en soep.

Lekker. Laten we het hebben over je tijd op de kunstacademie. Wat studeerde je precies?
Ik werd aangenomen voor de richting tekenen en schilderen. Uiteindelijk ben ik eerst film gaan doen voor ik overstapte op beeldhouwen, waardoor ik nu in beide richtingen ben afgestudeerd. Toch is beeldhouwen mijn grootste liefde. Ik ging naar een conceptuele kunstacademie, waardoor het meer draaide om theorie en kunstgeschiedenis dan om het leren van technische vaardigheden. Het was voor mij een hele nieuwe wereld. Beeldhouwen, installatiekunst, performance art – dat is mijn ware liefde.

Desondanks merkte ik dat het in de kunstwereld lastig is om succesvol te worden en er je brood mee te verdienen. Mensen vragen me altijd “Wanneer wist je dat je een muzikant wilde worden?” maar ik wilde helemaal nooit een muzikant worden. Muziek maken is simpelweg iets dat voor mij blijkt te werken en waar mensen me geld voor betalen, snap je?

Tommy Genesis pictured in 2019 by Chloe Sheppard

Wil je trouwens een slokje van m’n milkshake proeven?
[Neemt een slok] Oh shit, die van jou is echt gestoord lekker. Misschien bestel ik er ook wel zo een.

Groot gelijk. Dus, wat heb je op de kunstacademie geleerd dat ook nuttig bleek te zijn voor je muziek?
In tegenstelling tot mijn kunst, heb ik geen specifieke methodes voor mijn muziek. Wanneer ik muziek maak, denk ik niet: “Deze ideeën passen binnen deze stroming of geschiedenis.” Ik ben veel strenger voor mezelf als het op kunst aankomt. Met muziek denk ik soms juist: “Het klinkt kut, maar ik vind het leuk.” Of: “Het is een beetje rommelig, maar het is punk.” Het klinkt afgezaagd, maar muziek draait om gevoel.

Wat van je visuele werk ben je het meest trots op?
Ik kijk de video voor Execute zo nu en dan terug. Dat is een video die ik heb gemaakt met een vriend die skatevideo’s filmt. Hij heeft mij gefilmd terwijl we door Vancouver liepen. Ik hou van deze video omdat het mijn stad laat zien. Spoorlijnen. Parkeerplaatsen met dure auto’s die leeggeroofd worden. Het bos. Het strand. Dat is Vancouver. Dat is de kleur van de stad. Het is groen en bruin. En niemand weerhoudt je ervan om te doen waar je zin in hebt. Ik sprong op en neer op een Jaguar en niemand hield me tegen.

Execute stond op je eerste mixtape, World Vision , nietwaar? Je nieuwere werk klinkt anders. Het is melodieuzer met meer invloeden van R&B. Ben je het daarmee eens?
Het is absoluut melodieuzer en meer sonisch. Er komen ook zeker meer popinvloeden in terug. Ik heb World Vision drie jaar geleden uitgebracht, en ik bedoel… Draag je nu dezelfde broek als drie jaar geleden? Nee. Heb je hetzelfde kapsel? Waarschijnlijk niet. Ik heb in de afgelopen drie jaar enorm veel geschreven, maar ik heb daar nooit iets van uitgebracht. Ik ging door verschillende fasen heen, maar heb dat nooit aan anderen laten horen. Toen het uiteindelijk tijd was om iets nieuws uit te brengen, had ik dus een ander geluid.

Ik zette geen druk op mezelf tijdens het maken van dit album. Ik was helemaal niet gestrest. Ik hoop dat de mensen die mijn oude werk goed vonden hier ook goed op gaan. Maar dit album is niet mijn hoogtepunt. Het is niet wat Anti voor Rihanna was. Het is gewoon een album dat ik moest maken om te kunnen groeien. Ik hou van dit album, maar ik heb er niet tot in detail over nagedacht. Er zit geen methodisch idee achter. Ik vroeg mezelf gewoon af welke nummers ik leuk vond en wat bij elkaar paste.

Dat klinkt logisch.
De cover ziet er een stuk explicieter uit dan ik wilde. Het idee is dat ik twee kanten heb. Iedereen is altijd verward, maar ik ben dat niet. Ik ben wie ik ben, en ik maak kunst en muziek. Die twee werelden laat ik hier samenkomen. Daarnaast is de cover blauw omdat ik het gevoel had dat de nummers die kleur hebben. Ze zijn diepblauw – ‘Tommy Blue.’

Tommy Genesis pictured by Chloe Sheppard in 2019

Daar ben ik het helemaal mee eens. Wat heb jij gelezen dat jouw kijk op de wereld heeft veranderd?
Ik las vroeger veel sciencefiction. Sommige mensen bingewatchen een serie, ik bingeread sciencefiction. Ik heb alles van Philip K. Dick, William Gibson en Asimov gelezen. Dat heeft me enorm geholpen, omdat ik daarvoor altijd het idee had dat mijn gedachten te vreemd waren voor anderen. Ik hou van sciencefiction. Volgens mij komt William Gibson oorspronkelijk ook uit Vancouver. Ik zag hem een keer koffiedrinken in een café waar ik weleens kwam. Ik viel toen bijna flauw.

Hou je ook van sciencefictionfilms? Wat kijk je graag?
Ik kijk veel tekenfilms, of documentaires wanneer ze me belangrijk lijken. En ik hou van Friends omdat er geen conflicten in plaatsvinden. Ik haat conflicten. Ik dwing mezelf bijvoorbeeld om actiefilms, horrorfilms en thrillers te kijken. Ze maken me niet bang, maar de energie ervan is me teveel. Soms ga ik er zo in op dat ik iedereens emoties voel. Daarom kijk ik graag dingen zonder conflict, zoals The Simpsons.

Zou je zeggen dat je een empathisch persoon bent, aangezien je al die emoties voelt?
Wat betekent empathisch zijn voor jou?

Stel je voor dat jij nu van streek zou zijn en ik dat zou kunnen voelen op basis van je energie, zonder dat je het letterlijk zegt.
Ik denk dat ik vooral medelevend ben. Ik pas mijn humeur bijvoorbeeld aan als ik iemand daarmee kan helpen. Maar ik denk niet dat ik je gevoel overneem, tenzij we heel close zijn. Als ik je niet ken, zal het voor mij een stuk minder persoonlijk voelen. Ik ben een enorm introvert persoon, maar ik kan veel dingen doen zonder dat het mijn leven beïnvloedt. Ik laat die dingen los.

Dat klinkt als een goede eigenschap. Dankjewel, Tommy.

Tommy Genesis pictured by Chloe Sheppard in 2019 for Noisey

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.