Lees hier meer over de Black Lives Matter-beweging in Nederland en de Verenigde Staten.
Anders dan twee dagen eerder in Amsterdam, waarbij iedereen vrij onbevangen de Dam op was komen lopen, hing er tijdens de demonstratie in Rotterdam iets van dreiging in de lucht. Burgemeester Aboutaleb had zich van tevoren niet al te positief over het protest uitgelaten: aanvankelijk had hij de demonstratie willen beperken tot tachtig personen, en eigenlijk had hij sowieso liever gezien dat mensen uit hun raam zouden hangen om lawaai te maken met pannen en lepels, in plaats van zich met protestborden te verzamelen in de buitenlucht.
Advertentie
“Afstand houden, mensen,” riep de organisatie daarom om de haverklap vanaf het podium. “We liggen onder een vergrootglas, ze loeren op ons!” Montere vrijwilligers in oranje hesjes wezen demonstranten op lege plekken en moedigden ze aan zo ver mogelijk door te lopen. Politie-drones vlogen brommend langs de kabels van de Erasmusbrug en lieten steeds dezelfde boodschap horen: “Hou anderhalve meter afstand.”Maar vanaf het begin was eigenlijk al duidelijk dat die opgave zo goed als onmogelijk was. De brug kreeg al snel iets weg van een achthonderd meter lange flessenhals, waarin de toestromende mensenmassa steeds dichter op elkaar werd gedrukt. Wie eenmaal een plekje had bemachtigd op een kruisje van stoepkrijt, stond vervolgens min of meer vast, tussen de menigte en de Nieuwe Maas.Wat dit allemaal des te opvallender maakte, was hoe massaal de vastberadenheid was om toch aanwezig te zijn. Duizenden mensen luisterden stil en aandachtig naar de sprekers op het podium, die vurig vertelden over hun verdriet en frustratie. Over de tijdelijke en vaak gratuite aandacht die ze krijgen van witte mensen, over opgroeien in een racistische samenleving, over eurocentrisch onderwijs, over zwarte vierkantjes op Instagram en over de mentale energie die het kost om een poging te doen het systeem te veranderen. “Als je niet oppast, zuigt de strijd al je vermogen om te genieten uit je.”Dat de demonstratie uiteindelijk eerder afgebroken werd, was teleurstellend maar niet verrassend. Al met al had het toch ruim een uur kunnen duren, wat voor de organisatie lang genoeg was om de noodzaak en relevantie van deze massa-bijeenkomst duidelijk te maken.
Advertentie
De organisators en sprekers van Kick Out Zwarte Piet (KOZP) en Black Queer & Trans Resistance bleven hun best doen om de rust te bewaren. Ze liepen met de demonstranten mee naar metrohaltes en treinstations om ze toe te spreken door hun megafoons. De stemming bleef opgewekt.“We wisten dat Aboutaleb moeilijk zou gaan doen,” zei mede-organisator Naomie Pieter terwijl de Erasmusbrug langzaam leegliep. “Maar eigenlijk had ik meer beperkingen verwacht.” Ze leek vooral heel erg blij met hoe de demonstratie verlopen was. “Al die mensen bij elkaar! Dit is het resultaat van jarenlang werk met KOZP. Dit is een triomf.”Bekijk hieronder de foto's:
