David Meulenbeld

“Als je iemand tegenkwam op school die je dat weekend had ontmoet, gaf je elkaar een klein knikje als blijk van herkenning, maar verder niets. Niemand mocht het weten.”

“Ik kamde mijn haar met een Marokkaanse borstel. ‘Wat is dat nou?’ vroegen mijn klasgenoten. ‘Kam je nou je haar met een kattenborstel?’”

"Als ik zo naar jou kijk, dan weet ik zeker dat we de juiste keuze hebben gemaakt. In Marokko had je als meisje minder kunnen doen dan hier. Hier kan je als vrouw veel onafhankelijker zijn."

Ben brak zijn sleutelbeen en moest noodgedwongen in zijn vaders hobbykamer slapen.

“Als ik halfdronken op het veld sta, voetbal ik niet lekker.”

"Ook toen de club nog geen nagel had om de kont mee te krabben, bleef ik naar het stadion gaan."

“Voor veel mensen is dit toch wel hun tweede thuis.”

"Ik was mijn huis, vrienden en familie kwijt. Ik was bang om ook mijn cultuur te verliezen, maar zoiets kleins als een tapijt hielp me om toch een stukje daarvan te behouden."

"Ik fietste heel toevallig langs toen het net gebeurd was. Toen er ook overal politie verscheen, ook op de stations, dacht ik: dit gaat niet goed."

“Soms voelt het alsof we aan een dood paard aan het trekken zijn.”

“Als kind kreeg ik altijd meteen vragen als: ‘Heb je dan ook een tutu aan?’”

Tayfun Ozcan en Endy Semeleer legden elkaar het vuur aan de schenen bij Enfusion in Eindhoven.