Chatroulette video Getty Images
Getty Images 
Tech

De oprichter van Chatroulette probeert al 12 jaar het ‘penisprobleem’ op te lossen

Andrej Ternovski probeert al sinds de oprichting van de site te voorkomen dat er alleen maar “lullen naar lullen aan het kijken zijn”.

Ik ben een millennial, wat betekent dat er een aantal herinneringen uit mijn tienerjaren in mijn geheugen gegrift staan: fedora’s, ‘walvisstaarten’, opgeplakte vampiertanden (perfect voor een post op Tumblr), en pikken van vreemden. Die laatste zie ik in korrelige sepiatinten voor me, gefilmd door de lens van een webcam met 0,3 megapixel. En dat komt allemaal door Chatroulette.

Advertentie

De website, die willekeurige vreemden aan elkaar koppelt, werd een paar maanden na de oprichting ongelooflijk populair. Alles was toen nog vrij primitief: de site bestond uit een live-videoverbinding, een chatbox, een knop waarmee je naar de volgende persoon ging. Het fijne eraan was de totale anonimiteit. Je kon een Guy Fawkes-masker opzetten of gewoon de camera van je af richten. Vaak keken mensen in de eerste instantie ook niet regelrecht naar hun scherm, omdat ze huiverig waren wat er nu weer tevoorschijn zou komen – meestal was dat een gast met z’n lul in z’n handen. 

Als ik nu naar de site ga, herken ik ‘m bijna niet meer terug. De veranderingen zijn het werk van Andrej Ternovski, de oprichter van Chatroulette, die al twaalf jaar bezig is om mensen ervan te weerhouden hun pik op zijn site te laten zien.

“Er wordt gebruik gemaakt van gezichtsherkenning om de site proper te houden,” staat onder mijn videoschermpje. Zodra het systeem mijn gezicht heeft gevonden, verschijnt er een nieuw schermpje, waarin ik kan kiezen tussen twee mensen. Als zowel ik als de andere persoon elkaar kiezen, begint de videochat. En zelfs dan zie ik nog een waarschuwing: “Chatroulette wordt gemodereerd. Ongepast gedrag is verboden. Zie de regels.” Ten slotte word ik gevraagd om in te loggen met mijn Google- of Facebook-account.

Toen Ternovski de site eind 2009 lanceerde, was hij 17 jaar oud. De site ging viral: in de hoogtijdagen maakten er meer dan een miljoen mensen per dag gebruik van. Veel van de media-aandacht die de site destijds kreeg, ging erover dat je vanuit je luie stoel je pik aan nietsvermoedende vreemden kon laten zien. In 2010 stelde een inmiddels verdwenen analysebedrijf vast dat het “perversiteitspercentage op Chatrourelette zo’n 13 procent was”, wat betekent dat ongeveer één op de acht sessies iets seksueels bevatte.

Advertentie

“Ik wil helemaal geen slimme oplossing bedenken die de vorm van een penis kan herkennen. Dat is dom, belachelijk.”

Er zijn verschillende redenen te bedenken waarom mensen in het afgelopen decennium nog steeds naar Chatroulette surften: nostalgie, gewoon voor de gein (meestal onder invloed van alcohol en aangespoord door een huisgenoot) of verveling, bijvoorbeeld. Mensen blijven maar terugkeren naar deze oude site, maar de gimmick is inmiddels wel bekend, dus misschien is er wel een dieperliggende reden te bedenken. Zou het kunnen zijn dat we simpelweg een connectie zoeken met een ander mens? Ik weet in ieder geval dat we de afgelopen twee jaar allemaal een stuk kwetsbaarder zijn geworden door het coronavirus, de maatregelen en het gebrek aan menselijk contact. Chatroulette zou in theorie een soort houvast kunnen zijn, een manier om uit de eenzaamheid van een quarantaine te ontsnappen. Maar zelfs te midden van dood, wanhoop en eenzaamheid is het zo dat de site nog steeds bomvol staat met gasten die hun pik laten zien.

Ternovski noemt het “het penisprobleem”. Hij is helemaal niet tegen seks, maar vindt het vervelend dat hij door de rukkers een groot deel van zijn bezoekers is verloren. Als iemand voor de eerste keer inlogt en meteen een pik ziet, logt-ie uit en komt-ie nooit meer terug, zegt hij. Toch zou hij zich liever helemaal niet bemoeien met het ecosysteem van de site en alles zo laten ontwikkelen zoals het gaat. “Mijn primaire doel is een site te maken waar mensen plezier aan beleven – of de inhoud nou cultureel gezien acceptabel is of niet,” zegt hij. “Maar gelukkig wil niemand pikken.”

Advertentie

Mannen zover krijgen dat ze ‘m in hun broek houden is geen gemakkelijke opgave. Vooral niet als je bedenkt dat Ternovski voornamelijk in z’n eentje werkt, hoewel hij op dit moment wel op zoek is naar nieuwe adviseurs. Hij heeft in de loop der jaren al verschillende oplossingen voor zijn probleem bedacht.

In 2010 konden Chatroulette-gebruikers voor een korte tijd zelf chatrooms met een thema creëren, zoals ‘sex’, ‘gayteen’, ‘girls’ en ‘cybersex-local’. ‘Sex’ was natuurlijk het populairst, maar toch bleven de pikken niet beperkt tot die chatroom. Sterker nog, het veroorzaakte nieuwe problemen.

“Je hebt er nog steeds personen tussen zitten die niemand wil zien. Zelfs als je met z’n allen een – hoe zal ik dit zeggen? – gedeelde interesse hebt, dan zijn er altijd mensen die meer nemen dan ze willen geven,” zegt Ternovski.

In 2011 introduceerde hij een gezichts- en huidherkenningssysteem, dat “buitensporige hoeveelheden blote huid detecteerde en tegelijkertijd gezichten bestempelde als goedgekeurde huid.” De resultaten werden geanalyseerd door de afdeling computerwetenschappen van de University of Colorado en de School of Computer Science van McGill University. Uit hun onderzoek bleek het systeem erin slaagde om bijna 60 procent van het “aanstootgevende materiaal” te filteren. Ternovski vertelde destijds aan CBC dat hij ook een team van honderd moderators had om handmatig beelden te beoordelen en aanstootgevende gebruikers van zijn site te verbannen.

Advertentie

Ternovski vond de inspiratie voor de functie waarmee gebruikers kunnen kiezen uit twee chatpartners in de swipe-mechanismen van Tinder. Die gestuurde willekeurigheid geeft de gebruikers iets van het gevoel van controle terug, en in theorie zouden ze dus kunnen voorkomen dat ze iets zien wat ze niet willen zien. In juni 2020 huurde Ternovski Hive in, een AI-bedrijf dat gespecialiseerd is in toezichthouding, om hem te helpen naaktheid te detecteren. 

Maar ondanks al deze aanpassingen weet Ternovski dat het slechts lapmiddelen zijn. Het runnen van een website is alsof je een emmer draagt met kleine, haast onmerkbare gaatjes erin, vertelt hij me. De gebruikers zijn het water; als er een gat in de emmer zit, zullen mensen ‘m vinden. “Systemische oplossingen – gezichtsherkenning, algoritmes die een ‘teveel’ aan huid herkennen – zijn een plaag voor onze samenleving,” zegt Ternovski. Ze geven ontwikkelaars het idee dat ze goed bezig zijn, maar gebruikers zijn altijd slimmer. Ze gebruiken tijdschriftomslagen om de gezichtsherkenning te omzeilen of masturberen net buiten beeld, zodat er geen huid te zien is.

“Als je je met Chatroulette volledig zou storten op seksuele content, krijg je alleen maar lullen die naar lullen kijken. Dat werkt gewoon niet.”

“In het ideale scenario zou ik hen niet verbannen. Ik wil helemaal geen slimme oplossing bedenken die de vorm van een penis kan herkennen. Dat is dom, belachelijk,” zegt Ternovski. “Eigenlijk is deze hele industrie een farce, omdat het klinkt alsof je een intelligente oplossing hebt, zo van: oh, deze machine kan penissen herkennen. Maar in werkelijkheid is het helemaal niet slim, want er zijn miljoenen manieren waarop iemand aanstootgevend kan zijn, snap je?”

Advertentie

Dat snap ik. Sterker nog, iedereen die het internet de afgelopen tien jaar heeft gebruikt snapt dat.

Bij Chatroulette werken op dit moment zeven Russische vrouwelijke freelancers als undercovergebruikers. Per uur houden ze bij hoeveel mannen, vrouwen, groepen, zwarte schermen, spambots, seksueel expliciete content en seksueel impliciete content ze tegenkomen. Ze provoceren andere gebruikers – “laat maar zien wat je hebt,” zoals Ternovski het zegt – en maken notities. Ze zijn er niet om iemand aan te geven of te verbannen.

“Ik wil het allerslechtste aan mijn site zien – vooral vanuit het perspectief van een vrouw,” zegt Ternovski. “Als in 20 procent van de chats een pik te zien is, is dat belachelijk. Dan moet ik terug naar de tekentafel.”

Ik vraag Ternovski waarom hij de naaktheid niet gewoon omarmt, als hij er niet moreel tegen is. Sites als MyFreeCams en LiveJasmin bestonden al eerder dan Chatroulette, maar Ternovski had maximaal kunnen profiteren van de enorme populariteit die onafhankelijke webcamporno genoot toen hij met zijn site begon. Een paar van de populairste live-webcamsites van dit moment, zoals Chaturbate, Camsoda en Stripchat, werden allemaal gelanceerd in de zes jaar na de oprichting van Chatroulette.

“Ik wist heel goed dat Chatroulette meer was dan alleen maar lullen,” zegt hij, eraan toevoegend dat een live-streamingsite vol slecht belichte pikjes waarschijnlijk toch niet zou hebben gewerkt. “Als je je met Chatroulette volledig zou storten op seksuele content, krijg je alleen maar lullen die naar lullen kijken. Dat werkt gewoon niet.”

Advertentie

Op dit moment werkt Ternovski aan een soort reputatiesysteem, waarin gebruikers punten verdienen op basis van de tijd die ze aan gesprekken met andere mensen besteden. Een van de nieuwe functies, die nog niet bestond toen Chatroulette zijn hoogtijdagen beleefde, is dan ook dat gebruikers gedwongen worden om in te loggen als ze de site willen gebruiken. Als je een nieuw persoon wil ontmoeten, kost dat je punten. Als je punten wil verdienen, zal je met de mensen die ontmoet moeten praten. Hij is wel van plan om nuances in het systeem aan te brengen: als je bijvoorbeeld praat met iemand met een lage score, zal het gesprek je niets kosten. Hij hoopt dat het systeem mensen zal stimuleren om de site te gebruiken voor goede gesprekken en creativiteit – en dus niet om met hun pik in beeld te komen.

“Het gaat niet om penissen, het gaat om geven en nemen. Het gaat om hoeveel je bijdraagt en hoeveel je krijgt.”

Ondanks alles is Ternovski toch dankbaar voor zijn penisprobleem. Hij werd erdoor gedwongen om te innoveren, wat hij anders misschien niet had gedaan. “Het is wel demotiverend om de hele tijd alleen maar penisproblemen op te lossen. Als dat het enige is dat ik de komende twaalf jaar aan het doen ben, vind ik dat teleurstellend. Ik wil het gewoon leuk maken,” zegt hij. Hij vergelijkt zijn proces met de ruimtevaart: in de eerste instantie was het doel misschien om mensen op de maan te krijgen, maar door die missie hebben we nu brandweerpakken en pacemakers.

“Ik haat het om dingen te zien doodgaan,” sluit Ternovski af. “Ik wil echt een toekomst bouwen voor Chatroulette. Het hoeft niet dezelfde Chatroulette te zijn, maar ik wil doorgaan, ik wil dit verhaal laten voortleven.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE US.
Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.