Muziek

Ik RAUW van jou

Rust zacht, RAUW. Gisteren kwam het nieuws dat Joost van Bellen zijn feest eind dit jaar zal begraven (of cremeren? Wie zal het zeggen). Een steek rechtstreeks in het hart voor veel liefhebbers, waaronder ook een boel artiesten. Ik vroeg Boys Noize, Erol Alkan, Stephen van Soulwax/2manydjs en Sjamsoedin om nog één keer hun liefde te betuigen aan RAUW en circusdirecteur Joost van Bellen. Hun verhalen zijn zo hartverscheurend oprecht dat je maar beter een zakdoekje kunt pakken voordat je eraan begint. Alle foto’s zijn, vanzelfsprekend, door RAUW-fotograaf Raymond van Mil.

Boys Noize

Videos by VICE

Ik heb teveel gekke nachten meegemaakt bij RAUW. Feesten tot de zon opkomt door de ramen en niemand die weg wilde gaan. Ik was erbij toen, voor de eerste keer ooit in een club, alle mensen op de grond gingen zitten en opsprongen na de break. We kwamen samen op festivals en in oude pakhuizen. En natuurlijk die keer dat ik een dj-trofee kreeg voor favoriete internationale dj in Nederland. Ik wil Joost en zijn fantastische crew vanuit de bodem van mijn hart bedanken. Bedankt voor de geweldige feesten, en dat ik deel mag uitmaken van dit nalatenschap.

Stephen Dewaele (Soulwax/2manydjs)

Er zijn bepaalde feesten die een attitude hebben. Trash in Londen, van Erol Alkan, is er zo eentje. Return to New York was er zo eentje. De feesten van James Murphy bezaten het. Muzikaal is het niet precies hetzelfde, maar RAUW had die attitude ook. In New York of Londen is er gemakkelijk ruimte voor zulke clubavonden, omdat er grote subculturen zijn. In Nederland en België is dat veel moeilijker, omdat de afzetmarkt klein is, maar Joost is er echt in geslaagd dat neer te zetten.

RAUW liet ons een kant van Nederland zien die we niet kenden. Je moet begrijpen: Dave en ik zijn niet de grootste partymensen. We zijn zelfs superboring: we dragen altijd hetzelfde kostuum en that’s it. Maar het publiek van RAUW? Het is geen carnaval, maar iedereen heeft zo z’n best gedaan om er… anders uit te zien. Ik draai graag voor zulke mensen, mensen die zich kunnen verliezen en in een ander personage kunnen transformeren.

Elk festival, of dat nou groot of klein is, van het meest coole tot meest verschrikkelijke feest, wil tegenwoordig het podium aankleden. Als dj zie je daar niets van: je komt aan met de auto, je loopt naar het podium, je gaat staan en voilà. Maar wat je als dj wel ziet, is het publiek, en op RAUW waren de mensen altijd prachtig. En dan die dansers, aangekleed door Bas Kosters. Wauw.

Joost van Bellen is natuurlijk gezichtsbepalend voor RAUW, zonder hem is RAUW niets. Dj’s vinden hem zo tof omdat hij echt into de muziek is. Dat is zoveel beter dan een promotor van 24. Hij weet wie je bent, waar je vandaan komt en is er echt gepassioneerd over. Het gaat hem niet alleen om het uitgaansleven, het feest, maar hij probeert ook muzikaal iets te pushen dat minder voor de hand ligt.

Sjamsoedin (ex-Nobody Beats The Drum en ex-Boemklatsch)

Ik weet nog precies hoe ik als bezoeker met mijn toenmalige vriendinnetje op een vrijdagavond in 2006 of 2007 naar RAUW ging, met Boys Noize en Crookers in de Melkweg. Het was zo’n avond waar ik al maanden naar uitkeek. Joost opende de avond, en hij is zo goed in de toon en sfeer zetten. Bij Boys Noize en Crookers was er zoveel gekkigheid. Mensen die stagediven, je kent het wel. Maar het ging me vooral om die muziek beleven, dat vond ik het allervetst. RAUW had het underground-gevoel, maar wel met muziek die op het punt van exploderen stond. Ik was achteraf zo onder de indruk, ik vond het zo vet, dat ik ben gaan afteren, in Noord in een bunker ben beland, later nog bij mensen thuis en pas ‘s middags in bed lag.

Na twee uur werd ik wakker gebeld: Joost was door zijn rug gegaan, of ik die avond wilde openen. Dat was voor mij echt een allesbepalend moment: nu hoor ik erbij! Ik voelde me opeens groeien als dj, maar ook als mens dat in die scene hoort. Het was de eerste keer dat ik Crookers en Boys Noize persoonlijk ontmoette. Volgens mij heb ik zelfs nog zenuwachtig een half biertje over Boys Noize laten vallen.

Iets anders: het publiek van RAUW is heerlijk, er zitten ontzettende normalo’s tussen, maar het laat zich vooral kenmerken door een zekere lijpheid. Veel androgyne types, uitbundig ook en een beetje goor. Ik weet nog dat ik een keer op RAUW draaide, en een meisje haar tieten aan me liet zien. Daarna stak ze haar hand onder mijn oksel, haalde er een dikke gore zweetvinger vandaan en propte die vervolgens geil in haar mond. Ik vond het misselijkmakend. Dat is RAUW ook: een zekere mate van ranzigheid.

Erol Alkan

Joost van Bellen is iemand tegen wie ik opkijk. Hij is niet alleen al decennia lang een fantastische en gerespecteerde dj, maar bovendien een promotor die de belangrijkste eigenschap bezit die een goede promotor maar kan hebben: hij kent zijn publiek en weet wat ze willen.

Ik ben al sinds het begin te gast bij RAUW, en het valt me telkens weer op dat Joost het concept elke paar jaar verfrist door naar andere clubs te verhuizen of nieuwe elementen aan de feesten toe te voegen. Maar er was een constante die daardoorheen vloeide: zijn fantastische team. Het publiek was altijd gemengd, mensen met elke huidskleur en met elke seksualiteit waren welkom. In een ver verleden, in 2001, werd ik gewaarschuwd dat ‘mensen niet echt dansen’ in Amsterdam, maar bij RAUW dansten ze wel degelijk en ze doften zich altijd op. Ook muzikaal heb ik me altijd thuis gevoeld bij RAUW. Het publiek was zo goed opgevoed door Joost, dat je altijd kon draaien wat je wilde.

Ik heb zoveel goede mensen ontmoet dankzij RAUW, ik heb vrienden gemaakt, en zal RAUW om die reden missen. Maar meer nog zal ik Joost zijn enthousiasme missen, en zijn passie voor het geven van geweldige feesten.

Om veertien jaar vol tegendraadse en recalcitrante clubcultuur te vieren brengt RAUW een boek uit, en daarvoor kunnen ze je hulp goed gebruiken, check hier de crowdfundactie. RAUW gaat nog één keer de podia langs met knutselmiddagen in Paradiso (7 september) en TivoliVredenburg (10 september), een stage op Valtifest (3 september), een evenement op Amsterdam Dance Event (20 oktober), en twee afsluitende avonden in TivoliVredenburg (18 november) en Paradiso (10 december).