John Legend – Darkness and Light

Przede wszystkim Legend zrobił bardzo roztropny krok, powierzając większość produkcji Blake’owi Millsowi, facetowi współodpowiedzialnemu za sukces debiutu Alabama Shakes. Co prawda Mills nie zrewolucjonizował brzmienia, do jakiego przyzwyczaił nas wokalista, ale nieco je przybrudził, nadał “miejskiemu r&b” głębi południowego soulu i gospel – z jaką to estetyką zresztą świetnie koresponduje bogaty emocjonalnie wokal Legenda, zbyt często marnujący się w miałkim repertuarze.

Highlightem płyty jest notabene duet z Brittany Howard z Alabama Shakes w utworze tytułowym, wygranym z werwą na organach Hammonda przy wsparciu bluesującej gitary.

Nie mniej ciekawie wypadają pozostałe kooperacje, jak funkowy “Penthouse Floor” z hiphopową linią basu, intensywnymi smyczkami i tradycyjnie kapitalną zwrotką Chance’a the Rappera – tu błyskotliwie kpiącego z Trumpa, chilloutowy “Overload” z Miguelem i trąbką rodem z zadymionego klubu nocnego, poruszająca ballada “Right By You (For Luna)” z samym Kamasim Washingtonem na saksofonie. Jazzowa atmosfera to niekoniecznie coś, czego człowiek się spodziewa, sięgając po album Johna Legenda – i pod tym względem “Darkness and Light” nieco zaskakuje in plus.

Gdyby tylko cały longplay trzymał poziom utworów z Howard czy Washingtonem, a Legend potrafił całkowicie okiełznać swoją słabość do popowych średniaków (pod względem tak tempa, jak i jakości) i patetycznych pościelówek, byłoby rewelacyjnie. Bo że potrafi się wybić grubo ponad przeciętność także w kawałkach solowych, potwierdza m.in. w chropowatym “Surefire” czy hałaśliwym “What You Do to Me”.

W warstwie lirycznej – może poza wersami Chance’a – nie ma już z kolei żadnych niespodzianek. Piosenka dedykowana córce, piosenka dedykowana żonie, piosenka dedykowana całej rodzinie, piosenka dedykowana całej społeczności – i ogólne przesłanie o miłości jako leku na całe zło. Godne to i sprawiedliwe, słuszne i przewidywalne.

Do miana legendy Legendowi wciąż zatem sporo brakuje, ale jest na dobrej drodze.